کد مطلب:312287 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:214

از دیدگاه امام سجاد
امام سجاد (ع) به عبیدالله، پسر عباس بن علی بن ابی طالب، نگریست و اشك در چشم هایش حلقه زد. سپس فرمود: «ما من یوم اشد علی رسول الله (ص) من یوم احد قتل فیه عمه حمزة بن عبدالمطلب اسدالله و اسد رسوله و بعده یوم موتة قتل فیه ابن عمه جعفر بن ابی طالب؛ بر رسول خدا (ص) روزی دشوارتر از جنگ احد نبود كه عمویش حمزة بن عبدالمطلب، شیر خدا و شیر رسول خدا، كشته شد. پس از آن نیز جنگ موته بود كه پسر عمویش جعفر بن ابی طالب در آن كشته شد.»

سپس فرمود: «و لا یوم كیوم الحسین ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة كل یتقرب الی الله عزوجل بدمه و هو بالله یذكرهم فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا؛ ولی روزی چون روز حسین نبود. سی هزار مرد به او هجوم آورده بودند و گمان می كردند كه از این امت اند. هر یك می خواست با ریختن خون حسین به خدا تقرب جوید. حسین آن ها را به یاد خدا می انداخت، اما موعظه نمی شدند، تا آن كه او را به ستم و جور و عداوت كشتند.»

سپس فرمود: «رحم الله العباس فلقد آثر وابلی و فدی اخاه بنفسه حتی قطعت یداه فابدل الله عزوجل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن ابی طالب. و ان للعباس عندالله عزوجل منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة؛ خدا عباس را رحمت كند. ایثار و گذشت و فداكاری كرد و بلا را به جان خرید و خود را قربان برادر كرد تا آن كه دست هایش قطع شد. و خدا به جای آن دو دست، دو بال به او داد كه با آن ها در بهشت با فرشتگان پرواز می كند. چنان كه برای جعفر بن ابی طالب نیز چنین كرده بود. عباس در نزد خداوند منزلتی دارد كه همه ی شهیدان در روز قیامت بر آن غبطه می خورند.» [1] .



[ صفحه 137]




[1] بحارالانوار، ج 44، ص 298؛ الامالي، الصدوق، ص 373؛ اعيان الشيعه، ج 7، ص 430.